Yargıda Suç Var Ceza Yok, Ceza Var Suç Yok Dönemi!

          Ceza Kanununun amacı; kişi hak ve özgürlüklerini, kamu düzen ve güvenliğini, hukuk devletini, kamu sağlığını ve çevreyi, toplum barışını korumak, suç işlenmesini önlemektir. Fakat ağır iş yüküyle ezilen üstelik uzmanlaşmamış kadrosuyla Türk yargısının ceza ve adalet sistemi "Suç var Ceza Yok - Ceza Var Suç Yok" dönemine girmiştir.

          Toplum düzenini, kişi hak ve hürriyetlerini, kişinin bedensel bütünlüğünü, onurunu korumak, sokakta asayişi sağlamak açısından çok önemli bir fonksiyonu olan; yaralama, sövme, hırsızlık, tehdit, cinsel taciz, şantaj, dolandırıcılık, hürriyeti tahdit, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme, güveni kötüye kullanma, görevi kötüye kullanma, görevi ihmal, trafik güvenliğini tehlikeye sokma, çevrenin kasten kirletilmesi, sağlığa zararlı gıda maddesi yapmak ve satmak, zehirli madde imal ve ticareti, özel belgede sahtecilik, suç işlemeye tahrik, suçu ve suçluyu övmek, halkı kin ve düşmanlığa tahrik, kanunlara uymamaya tahrik, suç işlemek amacıyla kurulan örgüte üye olmak, memura mukavemet, iftira, suç uydurma, yalan tanıklık, suç delillerini yok etme, firar ve bunlar gibi suçlar nedeniyle hapis cezası vermek ve bunları infaz etmek artık mümkün değildir. Bu suçlar cezalandırılmamaktadır.

           Çoğunluğu bankalara karşı olan, kredi kartı, bireysel kredi ve tüketici kredi borçlarını ödeyememek olan ekonomik suçlar ki burada suç tanımı yapılması da yanlıştır, Ceza ve İnfaz kanunları, yerleşik Yargıtay içtihatları bu eylemleri suç olarak kabul etmemektedir, bu fiilden dolayı verilen (İİK. 340, İİK. 344 ve İİK. 76. maddeleri) hapis cezalarının esasen hapis cezası olmadığı, tazyik hapsi olduğu ortada bir suç olmadığı gerekçesiyle, erteleme, hükmün açıklanmasının geri bırakılması, şartlı tahliye hükümlerinin uygulanamayacağı gerekçe gösterilerek kesintisiz infaz edilmektedir.

          Ekonomik nedenlerle borç edimlerini yerine getiremeyen 19 bin kişi cezaevlerinde, büyük çoğunluğu çiftçi ve ev hanımları olmak üzere 130 bin kişi hakkında ise yakalama kararı çıkarılmış infazlarını tamamlanması için kollukça aranmaktadır. Bu kişiler ya kaçak, yada evlerinden uzak eşe dosta sığınmış durumdadır.

           Kanunsuz suç ve ceza olmaz ilkesi, "suç varsa ceza da olmalıdır, suç yoksa cezada olmamalıdır" anlamına da gelmektedir. Yapılan yargıda reform  düzenlemeler ile en azından yukarıda saydığımız suçlar açısından "SUÇ VAR, CEZA YOK, CEZA VAR SUÇ YOK" dönemine girilmiştir. Ceza adalet sistemi bu haliyle, Türk Ceza Kanununun 1. maddesinde belirtilen "kişi hak ve özgürlüklerini, kamu düzen ve güvenliğini, hukuk devletini, kamu sağlığını ve çevreyi, toplum barışını korumak, suç işlenmesini önlemek" amacı ve ilkesini terk etmiştir.

          Yasalarımızda suç sayılan fiilleri işlemiş olan sanık; ilk kez suç işlemiş ve işlediği suçtan pişman olmuş, bir daha suç işlemeyeceği kanısını uyandırmış, kişiliği olumlu, mağdurun uğradığı zararı tazmin etmiş diğer koşulların da gerçekleşmesiyle saydığım düzenlemelerden yararlanacak ve infaz edilecek bir ceza almayacaktır.

          Ancak sanık; birden fazla suç işlemiş, işlediği suçtan pişman olmamış, kişiliği olumsuz, mağdurun uğradığı zararı tazmin etmediği gibi ondan bir özür dahi dilememiş, daha sonra ve hatta her an suç işleyebileceği izlenimi vermemişse, o zaman lehine olan düzenlemelerden yararlanamayacak, hakim suçun işlenmesindeki vahameti de dikkate alarak hapis cezasına hükmedecektir, bu esasen çok zor ve istisnai bir karardır. Hakimin bu kararına rağmen bu cezaların infazı yerine imza yükümlülüğü gibi tedbirler getirilerek kişi serbest bırakılacaktır.

          Yazımızdan, her suç işleyen kişinin cezaevine konulması gerektiği anlamı çıkarılmamalıdır. Hukukçu özgürlükçü ve hümanist düşünmelidir. Ancak bu kavramların kanunlarımızla bir ilgisi yoktur. Burada anlatılmak istenen Türk yargısının nasıl "suç var ceza yok - ceza var suç yok" dönemine girerek, ceza ve adalet sistemini terk ettiği, büyük iş yükü altında ezilen Yargının, insan hak ve özgürlüklerinden bi haber ve bu haliyle üstelik uzmanlaşamamış kadrosuyla  nasıl bir "Hakimlik ve Savcılık oyunu" oynandığı gerçeğidir..